Hagepreek onder de molen

Molen_Wormhout_01Op zondag 30 augustus waren delegaties uit zes Vlaamse protestantse gemeenten bijeen om een hagepreek bij te wonen onder de molen “De Schodt” in Wormhout (nu Frans-Vlaanderen, dép. Nord van Frankrijk). Protestanten uit Rijsel/Lille, Roubaix/Roubeke, Duinkerken/Dunquerque, Ieper/Ypres, Menen/Menin en Moeskroen/Mouscron kwamen in de open lucht en in de luwte van die molen samen om God de Schepper en Bevrijder te loven en te eren. Dit volgens een oud gebruik in Vlaanderen uit de tijd dat Protestanten nog geen vrijheid van godsdienst, geweten en meningsuiting genoten en dus geen eigen tempel hadden.

Protestantse bijeenkomsten in die tijd werden bij gebrek aan een kerkgebouw toen bij voorkeur gehouden onder molens hier. En wel aan de lijzijde van de molen, omdat de wieken altijd tegen de windrichting worden gedraaid en de ingang -met trap als verhoogt voor de predikant- zich dan in de luwte bevindt. Met de molen als klankbord voerde de stem van de prediker verder dan in een open veld. Acoustisch technisch was dit een vondst van jewelste! De stem kon de duizenden toehoorders bereiken waarvan in de archieven sprake is.

We zongen Gode lof zonder kerkmuren of -dak. Het besef van de grootsheid van Gods schepping om ons heen dringt beter tot de toehoorder door dan in een beschut huuske voor God, hoe groot en met hoeveel pracht en praal ook gebouwd door mensenhandjes! Met de zon rond vier na noen in het zuid-westen recht op je gezicht. De koppen van de toehoorders worden op zo’n uur daar dan ook snel heet!

De hagepreek nieuwe stijl, met auto’s aan het pad geparkeerd in plaats van boerenkarren met runderspan of paarden aangelijnd aan een anker, bestaat onder Molen De Schodt nu al zes jaar. En de voorganger was geen prediker tegen ‘de Papen’ of voorvechter van de vrijheid van godsdienstoefening in Vlaanderen, zoals toen. Maar ”nen Hollander’ of ‘Batavier’ die al jarenlang de Franse Protestantse Kerk dient en zonder enig gevaar voor eigen leven van ‘Paapse’ of Spaanse zijde in vrijheid nu protestants predikant mag zijn voor Rijssel/Lille.

Die vrijheid -de vrijheid van godsdienst, geweten en meningsuiting- werd in Vlaanderen ooit bevochten met have, goed en eigen bloed door de calvinisten die de vier Vlaamse gewesten toen bevolkten. Mensen die streden tegen de onmenselijke onderdrukking door het Vaticaan en de Spaanse Kroon. Die streden tegen beide machten die het samen gemunt hadden op de uitzonderlijke welvaart van het Graafschap Vlaanderen. Mensen die tegen die onderdrukking protesteerden (vanwaar de naam ‘Protestant’). Deze ‘protestanten’ werden door dat monsterverbond tussen kerk en staat massaal over de kling gejaagd vanwege hun protest. Hun ‘beeldenstorm’ viel daarbij in het niet!
De vluchtelingen die deze genocide overleefden brachten de Noordelijke Nederlanden tot de bloei die bekend staat als ‘De Gouden Eeuw der Nederlanden”.

En nu zijn deze vrijheden, waarvoor protestantse Vlamingen massaal en vrijwel zonder enig vergieten van bloed van hun onderdukkers vochten, opgenomen in het Europees Verdrag voor de Mensenrechten. En in andere zulke multinationale verklaringen. Vrijheden die wij in ‘de Westerse wereld’ nu als vanzelfsprekend ervaren. Maar die voor vele gelovigen in welke god ook wereldwijd nog lang niet zo vanzelfsprekend zijn…


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Activiteitenkalender

Geen activiteiten.